Melihat daripada aspek keibubapaan, tentunya cara didikan dan pendekatan orang dulu-dulu untuk membentuk keperibadian anak-anak berbeza pandangannya dengan ibu ayah hari ini.
Pun begitu, sama ada kita sedar atau tidak perbezaan pandangan tersebut cukup berbeza dan ini disenaraikan oleh saudara Najmi Nawawi untuk dijadikan panduan bersama.
Ini perkongsiannya.
Orang dulu vs Orang sekarang
Kata orang dulu (1) :
“Anak sekarang rapat dengan ayah kan. Zaman dulu rapat dengan ibu sahaja.”
Jawab orang sekarang (1) :
“Tak, anak rapat dengan kedua-dua ibu dan ayah. Cuma favaurite person itu bertukar-tukar.”
Kata orang dulu (2) :
“Kakak gosokkan baju abang dan adik. Diorang tak pandai gosok tu.”
Jawab orang sekarang (2) :
“Tak, orang lelaki pun boleh gosok baju mereka sendiri.”
Kata orang dulu (3) :
“Senanglah ada anak perempuan, boleh bantu masak-masak.”
Jawab orang sekarang (3) :
“Tak, orang lelaki pun boleh memasak juga.”
Kata orang dulu (4) :
“Isteri solehah buat semua benda untuk pastikan suami gembira.”
Jawab orang sekarang (4) :
“Tak, suami isteri yang soleh dan solehah sama-sama buat semua benda untuk masing-masing gembira.”
Kata orang dulu (5) :
“Untunglah ada orang rumah, rumah kau mesti terurus.”
Jawab orang sekarang (5) :
“Tak, kalau tiada orang rumah pun. Rumah aku tetap terurus.”
Kata orang dulu (6) :
“Jadi suri rumah, kerja menghabiskan duit laki dia la tu.”
Jawab orang sekarang (6) :
“Tak, tapi kalau dia nak habiskan pun apa salah dia. Ada hak untuk dia dalam bahagian nafkah. Suami dia, bukan suami orang.”
Kata orang dulu (7) :
“Anak biar ramai, supaya kita ramaikan orang islam.”
Jawab orang sekarang (7) :
“Tak, ramai itu maksudnya yang berkualiti bukan sekadar kuantiti. Tak guna ramai kalau jadi buih-buih di lautan sahaja.”
Kata orang dulu (8) :
“Kena nasi kangkang la tu, duduk ikut telunjuk isteri sahaja.”
Kata orang sekarang (8) :
“Tak, islam kan ajar kita hormati pasangan. Termasuk pandangan dan pendapat, segalanya keputusan bersama.”
Kata orang dulu (9) :
“Kau itu perempuan kena bangun awal, abang kau itu lelaki. Tak apalah dia nak lambat pun.”
Jawab orang sekarang (9) :
“Tak, orang lelaki atau perempuan, tak kisah. Dua-dua bagus bangun awal.”
Kata orang dulu (10) :
“Nanti nak kahwin kan, orang perempuan kena la pandai masak, basuh pinggan, basuh baju, lipat kain dan semua.”
Jawab orang sekarang (10) :
“Tak, sama sahaja lelaki dan perempuan. Bahkan keutamaan perlu diberi kepada lelaki kerana dia akan memimpin keluarga.”
Kata orang dulu (11) :
“Anak perempuan kena banyak beli mainan pinggan mangkuk, main masak-masak. Anak lelaki tak boleh. Malulah kalau anak lelaki main masak-masak.”
Jawab orang sekarang (11) :
“Tak, anak lelaki pun tak salah beli mainan masak-masak. Jangan letak label permainan memasak untuk perempuan sahaja.”
Kata orang dulu (12) :
“Orang perempuan kena jaga aurat sempurna. Nanti orang lelaki tengok.
Kata orang sekarang (12) :
“Tak, orang lelaki kena tunduk pandangan. Orang perempuan jaga aurat. Sama-sama, bukan semua perempuan sahaja.”
Kata orang dulu (13) :
“Malulah anak lelaki nangis. Macam perempuan.”
Jawab orang sekarang (13) :
“Tak, biarlah anak lelaki menangis. Jangan keraskan hati mereka. Ingatlah hati keras akan membawa kepada ego yang tinggi melangit. Sikap sombong.”
p/s: Begitulah. Budaya yang telah lama sebati dalam masyarakat yang pastinya sukar untuk diubah.
sumber : Najmi Nawawi
